Menu
Er zijn veel jaren die normaal zijn in het Spaans, ver la calle como una extensión de la sala de estar. In de pueblos en aldea's is het natuurlijke huis tijdens de meeste maanden een van de stille plekken in de omgeving van uw huis. De españoles, algemene burgemeesters, kunnen hun silla's of taburetes gebruiken om het leven pas lang te laten duren. Deze gewoonte is anti- en logisch voor de oude mensen in het sociale contact dat niet sorprend is. Als embargo, in de laatste jaren, is het de bedoeling dat veel mensen een "indeseado"-overeenkomst in de publieke ruimte zullen vinden. Argumenten als "peligroso para the trafico" en "obstrucción del paso libre in las aceras" zijn op de lokale normatieve plaatsen terechtgekomen. Terwijl deze gemeenten waarschijnlijk de lokale agenten hebben die de macht hebben over de macht en het grootste deel van hun macht of heerschappij, is het debat over de toekomst van de traditie een volledig apogeo. Inclusief meer agenten met de waarschijnlijkheid dat ze de reclame voor deze "infractores" beperken. Het is waarschijnlijker dat het uitzicht vóór de "inbreuk" is geweest en een plezierige "buenos días" heeft gezien met de "piratas de la acera". Er zijn talloze mensen die een visie hebben die anders is dan die van de rechter. De stad Cullera, op 50 kilometer afstand van Valencia, is begonnen met de bescherming van de antigua-kostuums. De lokale bevolking denkt aan een traditionele geschiedenis die eervol is. Cullera maakt het mogelijk om mensen op de straat te ontmoeten, terwijl ze het verkeer niet hinderen en een peligro voor de personages vertegenwoordigen. Por lo tanto, deze traditie is levend. ¿Y por que no? Voor de huisbewoners op het menu en in de tuin, is de calle een lugar om met de vecinos en transeúntes, cotillear en, poco a poco, te recupereren na een siësta.
